Ήταν μία κουραστική χρονιά.

Μακάρι να ήταν τόσο απλό και να μπορούσα να τελειώσω αυτό το άρθρο εκεί, αλλά δεν γίνεται. Πέρα από το ότι αυτή η χρονιά μας δοκίμασε όλους με κάθε πιθανό τρόπο, πιστεύω στην διήγηση αυτής της χρονιάς.

Πιστεύω ότι αυτή η διήγηση του 2020, όπως και κάθε διήγηση έχει να κάνει με μία αρχή, μία μέση και ένα τέλος και κάποιους χαρακτήρες που ήρθαν αντιμέτωποι με κάτι μεγαλύτερο από αυτούς και έτσι αναγκάστηκαν να αλλάξουν.

Οι ζωές μας είναι πολύ πιο πολύπλοκες από διηγήσεις και τις περισσότερες φορές τα τρία μέρη μπλέκονται. Η αλλαγή όμως και το ταξίδι μας, μένουν. Οπότε για το σημερινό κείμενο να τα 3 κόμικς (για μένα) και το 1 (για την Γλυκερία) που ήταν μέρος της διήγησης μας του 2020.

Hypercapitalism: The Modern Economy, Its Values and How to Change Them.

To graphic novel των Larry Gonick και Tim Kasser εξερευνά τη δομή του σύγχρονου πολυεθνικού καπιταλισμού, τις επιπλοκές του σε ψυχολογία, σε περιβάλλον και κοινωνία. Διανύοντας μία περίοδο που το κοινωνικό και οικονομικό χάσμα μεγαλώνει και πολώνεται όλο και περισσότερο, το Hypercapitalism είναι από τα κόμικ που μας βάζουν να σκεφτούμε πως τα πάντα γύρω μας συνδέονται – κυρίως με μία οικονομική έννοια.

Ο υπερκαπιταλισμός, όπως αναλύεται από του Gonick και Kasser, αναπτύσσεται με ταχύτητες καρκινικού κυττάρου, γιατί αυτό ακριβώς πρέπει να κάνει: να μεγαλώνει συνέχεια, να φουσκώνει και να μας εξωθεί στα άκρα.

              Αλλά στο τέλους του βιβλίου, οι συγγραφείς αναφέρουν και το τι πρέπει και τι μπορούμε να κάνουμε, καλώντας μας σαν αναγνώστες τουλάχιστον να σκεφτούμε.

Prince of Cats

Καθυστερημένα μεν το διάβασα (είναι του 2012), δικαιολογημένα δε το απόλαυσα: Shakespeare, street art και Νέα Υόρκη του 1980. Το graphic novel του Roland Wimberly επικεντρώνεται στον Tybalt -έναν που σκοτώνεται στο Ρωμαίο και Ιουλιέτα– που φέρει το προσωνύμιο Prince of Cats.

Ένας ασυγχώρητος κόσμος, γεμάτος χρώμα, βία και αιχμές, τόσο στα λόγια, όσο και στις λεπίδες των ηρώων. Αν και η ιδέα του ζευγαρώματος του Shakespeare με hip-hop είναι μπαγιάτικη 2 δεκαετιών τουλάχιστον (cue σε όλους τις ταινίες με δασκάλους που ήθελαν να διδάξουν ποίηση μέσω hip-hopοιημένων μονολόγων) τώρα μέσα από τα κόμικς, ο Wimberly κάνει τη φόρμουλα να δουλέψει με ομοιοστατική ακρίβεια.

Το Prince of Cats απολαμβάνεται σε κάθε σελίδα με την ισορροπητικές ικανότητες μίας παλαίμαχου σκοινοβάτησας. Τα υπόλοιπα τα λέει το βιβλίο.

I Kill Giants

              Νομίζω η πιο σημαντική επιλογή αυτής της χρονιάς. Είναι και ο λόγος που ανέφερα ότι αυτή η χρονιά είναι μία διήγηση. Το graphic novel των Joe Kelly και J.M. Niimura βγήκε το 2009 και κάνει αυτό που τα κόμικς κάνουν με τον καλύτερο τρόπο: χτίζουν έναν λαβύρινθο με την φαντασία και την πραγματικότητα και μας αφήνουν να χαθούμε σε αυτό.

Το τι βρίσκει ο καθένας μας σε αυτό έχει να κάνει με το τι ψάχνει. Αν θέλει μία καλή ιστορία, τόσο σε σκίτσο, όσο και αφήγηση, αυτό είναι εκεί. Αν θέλει να θυμηθεί πως ήταν να παίζεις D’n’D πριν παίζει και η κυρία Μαρίκα, η γειτόνισσα, και αυτό είναι εκεί.

Αν θες να βρεις τη ψυχική δύναμη να συνεχίσεις αυτή τη χρονιά μέχρι το τέλος, και κάθε άλλη εξαντλητική χρονιά, και αυτό είναι εκεί. Οι γίγαντες, οι τιτάνες και τα στοιχειά που γίνονται όλο και πιο αληθινά κατά τη διάρκεια της ιστορία του I Kill Giants. Ώσπου πρέπει να αναγνωρίσουμε την ύπαρξη τους. Ώσπου πρέπει να τα αποδεχτούμε.

300 σελίδες και κάθε μία μας χτυπά και μας αγκαλιάζει με τον δικό της τρόπο.

Το +1 της Γλυκερίας – Yorick: 50 μέτρια αστεία

Παρόλο που γεννήθηκα το 2000, τα κόμικς έχουν μια ξεχωριστή θέση στη ζωή μου. Πάντα με συνόδευε ένα τεύχος Τεν Τεν, Μίκυ Μάους, Αρκάς, Μαφάλντα, ακόμη και κωμωδίες του Αριστοφάνη σε μορφή κόμικ. Ένα από τα καλά της φετινής χρονιάς ήταν η επανασύνδεση μου με αυτόν τον κόσμο. Ούσα εθελόντρια στο LA Comic Festival Vol. 2 στη Λάρισα γνώρισα πολλούς καλλιτέχνες και διάβασα κόμικς, αυτή τη φορά από την πλευρά του ενήλικα.

Το αγαπημένο μου, λοιπόν, ήταν το Yorick: 50 μέτρια αστεία του Σταύρου Κιουτσιούκη. Αν είσαι σαν κι εμένα και, πέρα από τα μέτρια αστεία, σου αρέσουν τα λογοπαίγνια και το dark χιούμορ, τότε αυτό είναι το ιδανικό κόμικ για σένα.

Αυτά λοιπόν από εμάς -για τώρα. Είτε καινούργια, είτε παλιά τα κόμικς έχουν γενικότερα μία διαχρονική αξία, σαν εικόνες, σαν αστεία και πάντα σαν ιστορία.

της Γλυκερίας Ζακίλα – _zakiller και του Θάνου Κυρατζή.

Μιας και φτάσατε μέχρι εδώ θυμηθείτε πως μπορείτε να διαβάσετε και άλλα άρθρα μας από την πιο φωνακλάδικη συντακτική ομάδα, μπορείτε να δείτε illustration και comic που φτιάχνουμε.

Μπορείτε να μας βρείτε σε Instagramκαι Facebook, να διαβάσετε το webcomic μας NoHeroes! και να μας στηρίξετε στο Patreon μας!