Πριν αρχίσουμε αυτό το άρθρο πρέπει να εξηγήσουμε κάτι πολύ βασικό: τι είναι το tsundoku.

Το tsundoku – τσουντόκου, που κάνει ρίμα με το ”το’χε και στο χωριο του”- είναι κάτι που, αν ήταν ολυμπιακό άθλημα, μπορεί και να έπαιρνα μετάλλιο. Είναι ο λόγος που, όταν πάω Αγγλία γυρνάω με 3 βαλίτσες παραπάνω απ’ότι πήγα. Είναι και ο λόγος που (δεν θα) βαριαναστενάζει ο Αμαζόνιος.

Το tsundoku είναι μια Ιαπωνική λέξη που εκφράζει τη φάση που παίρνεις βιβλία, τα στριμώχνεις και τα χώνεις στην βιβλιοθήκη -αφού εσύ δεν μπορείς να στριμωχτείς και να χωθείς πουθενά, γιατί το τηρείς το social το distancing- και τα αφήνεις εκεί.

Ξεκινώντας από τις στοίβες βιβλίων που έχουμε εμείς σαν ομάδα, ένα ωραίο απογευματάκι της νέας χρονιάς, αποφασίσαμε να ‘σπάσουμε’ το tsundoku μας και να διαλέξουμε ένα βιβλίο να διαβάσουμε σαν στόχο γι’αυτή τη χρονιά.

Τώρα θα σας πούμε και γιατί ο καθένας διάλεξε αυτό το βιβλίο.

Θάνος

Το πρώτο βιβλίο της χρονιάς ήταν το Lord of the Flies, αλλά τώρα πάει, το διάβασα, πέταξε το πουλάκι. Ή το μυγάκι.

Οπότε, στόχος είναι να διαβάσω το Grafity’s Wall, ένα graphic novel που το έχω από το μεταπτυχιακό μου.

Πολύχρωμο, θορυβώδες, το είχα πάρει για μία εργασία μου αλλά έμεινα στο πως αποτυπώνει το αστικό περιβάλλον. Έχει κάτι το άμεσο και το αυθεντικό. Το Grafity’s Wall του Ram V και εικονογράφηση του Anand RK, είναι ένα βιβλίο που εκδόθηκε μέσω crowdfunding. Έχει την ιστορία ενός παιδιού που ενηλικιώνεται μέσα από τη ζωή και την τέχνη στους δρόμους του Μουμπάι της Ινδίας. Και το πιο σημαντικό, έχει την ιστορία ενός ενήλικα που κάνει αυτό που θέλει χάρη στους φίλους του.

‘Thank you for letting me staying a kid,’ λέει ο Ram V στον πρόλογο του, απευθυνόμενος στους φίλους του και στους φίλους του πρωταγωνιστή του Grafity.

Πως να μην το αγαπήσεις από την πρώτη σελίδα;

Παλμύρα

Για μένα λοιπόν, το βιβλίο που έχω βάλει στόχο να τελειώσω επιτέλους το 2021 (γιατί στην πραγματικότητα το παιδεύω από το Δεκέμβριο του ’19 – τι ντροπή) είναι το Kindred της Octavia Butler. Μην παρεξηγηθώ, δεν είναι καθόλου μα καθόλου βαρετό.

Έχει να κάνει με ένα ταξίδι στο χρόνο, και τις φυλετικές διακρίσεις στην Αμερική στα τέλη του 19^ου αιώνα και στο 1976, με πρωταγωνίστρια μια νεαρή Αφροαμερικανίδα και στις δύο χρονικές περιόδους. Κάθε φορά που το ξεκινάω από εκεί που το έχω αφήσει συνειδητοποιώ πόσο ενδιαφέρον είναι, αλλά για έναν ανεξήγητο λόγο κάθε φορά το αφήνω και κάνω μήνες να το ξαναπιάσω. Μέχρι στιγμής έχω φτάσει στη μέση.

Μάλλον (ελπίζω) ήρθε η ώρα να ολοκληρωθεί φέτος.

Φαίδρα

“I think… if it is true that

there are as many minds as there

are heads, then there are as many

kinds of love as there are hearts.”

― Anna Karenina, Leo Tolstoy,

Βρέθηκε στην βιβλιοθήκη μου πριν τέσσερα χρόνια και διαβάστηκε μέχρι τη μέση. Πιστεύω πως ήρθε η ώρα να το ανοίξω ξανά και αυτή τη φορά να το διαβάσω με μεγαλύτερη προσοχή και διάθεση, αποσυνδέοντας το από τον στόμφο του χαρακτηρισμού «τα μεγάλα έργα της παγκόσμιας κλασσικής λογοτεχνίας».

Η πρώτη μου εμπειρία με την Anna Karenina, ήταν μάλλον ατυχής, αφού η ιστορία κυλούσε αργά και για εκείνη την περίοδο της ζωής μου, τα ανυπόμονα μετεφηβικά χρόνια, μάλλον δεν ήταν η κατάλληλη ταχύτητα για εμένα.

Παρόλο που εξακολουθώ να είμαι ανυπόμονη, έχω την ανάγκη να σταματήσω να βάζω τη ζωή σε fast forward (ή όπως λέμε και στο χωριό μας «άντρα θέλω, τώρα τον εθέλω») και να απολαύσω την γλυκύτητα της αργής γραφής του Tolstoy και την πίκρα του έρωτα της Anna με τον Vronsky. Ίσως να φταίει και η όλη κατάσταση που ζούμε με τον περιορισμό και την πανδημία, που θέλω να βυθιστώ σε ένα μυθιστόρημα τόσο μεγάλο και αργό, που μιλάει για αποφάσεις και λάθη, για διλήμματα και ερωτήματα του ποιος αποφασίζει τελικά σε ποιόν και τι πρέπει να δώσουμε την πίστη μας, την αφοσίωσή μας, την αγάπη και τον έρωτα μας.

Ένα μυθιστόρημα με τόσο ανθρώπινους χαρακτήρες, που αισθάνονται και ζούνε τα συναισθήματά τους, είναι το καλύτερο αντιστάθμισμα απέναντι στο excessive positivity των social media.

Σωτηρία

Ο αναγνωστικός μου στόχος για το 2021 είναι το Ancillary Justice της Ann Leckie. Είναι ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας για την τεχνητή νοημοσύνη ενός κατεστραμμένου διαστημόπλοιου η οποία, έχοντας πια ξεμείνει σε ένα ανθρώπινο σώμα, θέλει να τιμωρήσει τους υπεύθυνους για την καταστροφή της.

Η πλοκή με είχε συναρπάσει από την πρώτη στιγμή, ωστόσο συχνά δίνω προτεραιότητα σε βιβλία φαντασίας, με αποτέλεσμα να παραμελώ λίγο την επιστημονική φαντασία. Μάλιστα, το συγκεκριμένο μπήκε στη λίστα μου αφού διάβασα το υπέροχο μυθιστόρημα φαντασίας της Leckie, το Raven Tower.

Είμαι λοιπόν έτοιμη να ξεφύγω από τα συνηθισμένα μου αναγνώσματα και να γνωρίσω τον κόσμο του Ancillary Justice.

Αυτές λοιπόν είναι οι βιβλιοφαγικές μας προτάσεις για να σπάσετε τη νηστεία του tsundoku σας. Εσείς ποιο βιβλίο θα καταβροχθίσετε;

Μιας και φτάσατε μέχρι εδώ θυμηθείτε πως μπορείτε να διαβάσετε και άλλα άρθρα μας από την πιο φωνακλάδικη συντακτική ομάδα, μπορείτε να δείτε illustration και comic που φτιάχνουμε.

Μπορείτε να μας βρείτε σε Instagramκαι Facebook, να διαβάσετε το webcomic μας NoHeroes! και να μας στηρίξετε στο Patreon μας!

Γράφουν οι: Φαίδρα, Παλμύρα, Σωτηρία, Θάνος