Οι περισσότεροι ξέρουμε τον Quino για το comic strip του Mafalda, που έχει κάνει παγκόσμια επιτυχία, τόσο επειδή είναι διαχρονικό και σχετικό (το χαρακτηριστικό ενός πραγματικού καρτουνίστα), όσο και κωμικοτραγικό. Ο Quino έκανε comic πάντα για θέματα της ανθρώπινης καθημερινότητας, αποδεικνύοντας ότι το πενάκι είναι πιο κοφτερό από κάθε ξίφος. Τα comic του, είτε βουβά, είτε με λόγια χτυπούσαν πάντα στο μεδούλι των αναγνωστών του γιατί ήταν αληθινά. Η δουλεία του Quino είναι ιδιοφυής γλυκόπικρη: από τη μία σε σφίγγει στενάχωρα στο στήθος, σε ένα σημείο μέσα στον αέρα που αναπνέουμε. Μας δείχνει πόσο κωμικά λάθος είναι ο κόσμος και αυτό μας σφίγγει την ψυχή. Από την άλλη, αφήνει μία γλυκάδα ελπίδας, αφού όταν ένα θέμα, ένα πρόβλημα και μία ανησυχία εκφράζονται με τόσο υποβλητικό τρόπο, πως να μην οδηγήσει και τον πιο ‘μουδιασμένο’ αναγνώστη στη σκέψη και την αμφισβήτηση της κουλτούρας μας. Εγώ τον Quino τον έμαθα μέσω του 9, και με βουβά σχέδια (σαν το παρακάτω) και με κεραυνόβροντα comic σαν αυτά που έχω ακόμη στους τοίχους του δωματίου μου. Η μεγαλύτερη επιτυχία και προσφορά ενός καλλιτέχνη και σοφού σε εμάς δεν είναι να μάθουμε το έργο του, αλλά να μάθουμε τον τον εαυτό μας μέσω από το έργο του. ¡Adios maestro, con todos los deseos contigo!
(Του Θάνου Κυρατζή)